Borsthaar kussentje

Met Valentijn was ik in Amsterdam, ver van mijn noordelijke lief. Toen ik ’s avonds terug ging met de trein zag ik allemaal vrouwen met een roos met zo’n lintje eromheen, zoenende koppeltjes en een levensgrote champagne kleurige hartjes ballon die in een vierzitje van de trein was gepropt. Ik had ‘m gewoon ’s ochtends even op de mobieletelevideo, over wat praktische zaken en halverwege flashte ik ineens m’n tieten en riep ‘Alsjeblieft voor Valentijn’. Ja normaal zeg ik borsten, alleen ik mag mijn boezem tieten noemen. En daarmee was de Valentijns kous af. Hij was er wel heel blij mee. Laat in de avond haalde Lief me op van de trein en zei zodra ik instapte ‘maar ik heb echt geen Valentijns cadeau voor je hoor’, ‘nee, dat was ook niet de bedoeling, ik heb ook niks’ en we gingen over op het verloop van onze week. In de ochtend toen we wakker werden lagen we lekker te keten en met keten bedoel ik ook echt keten, de sex kwam later. Ik was aan het kroelen in zijn borsthaar en zei, het zou toch zo erg zijn als jij er niet zou zijn of niet meer, dan zou ik dit zo missen. En toen kreeg ik het mooiste Valentijns geschenk ooit met de woorden: ‘Nou, als ik dood ga, dan mag je dit stukje van mijn borst af snijden en dan maak je daar een heerlijk harig getatoeëerd leren kussentje van.’ Ja, dit was het perfecte romantische gebaar. En dat zijn odeur er dan zo vagelijk in blijft hangen...